Kip pijnloos doden

Het dood maken van dieren is niet leuk, maar het is wel een wezenlijk onderdeel van vlees eten. En het hoort ook bij het houden van kippen voor de eieren: er zijn snel te veel hanen, die niet vredig naast elkaar kunnen leven.

We hebben lang getobt met het vinden van een goede manier om kippen dood te maken. Deze tekst gaat over deze zoektocht en gevonden werkwijze. Het is bedoeld om anderen te inspireren, en om missers te voorkomen.

In het begin van ons kippenavontuur hakten we met een scherp bijltje het kopje af. Dat had toch een paar nadelen: het neerleggen van de kip is lastig, soms sla je half mis, en de kip gaat rennen als "een kip zonder kop" en dat wordt een bloederig tafereel. Ook doen de hersenen van een kip het nog even na de slag: er zit nog zuurstofrijk bloed in de hersenen, en signalen van pijn en stress worden zeker nog even verwerkt.

We zochten naar een manier om eerst de kip te verdoven. Dat kan met een klap op het achterhoofd van de kip, met bv een stevige lat. Maar daar hebben we geen goede ervaringen mee. Sla je wel op de goede plek? Sla je niet te hard waardoor hij al dood is? Sla je juist niet te zacht dat hij niet verdoofd is, maar juist veel pijn heeft? Wij waren bang dat we de kip alleen maar pijn deden.

Met ether verdoven (snavel in een jampotje met een klein beetje ether) was ook niet fijn; je hebt geen idee wanneer de verdoving in gaat (er is geen moment van verslappen). Je weet ook niet of de kip last van zijn ogen krijgt, of pijn in zijn longen. Hij gaat langdurig zwaar ademen, en je weet niet wat zo'n beest dan voelt. Kortom: we vonden het geen succes.

Ik heb een schietmasker voor kleinvee gekocht: een pin die met kracht uit een buis schiet. De pin moet in de hersenen slaan, waardoor het dier op slag verdoofd moet zijn. Maar ook dat was geen succes: een kippenkopje is zo licht, dat de pin het koppie met de slag wegslaat, maar niet in de kop dringt. De kip heeft zo alleen maar veel pijn, en wordt niet verdoofd.

Wat nu?

Dat schietmasker leek ons wel een goed uitgangspunt, maar we moesten iets verzinnen om het wegslaan van het koppie tegen te gaan. Peter heeft het apparaat op een houten frame geschroefd. En dat werkt prima.


Marleen houdt de kip vast, rustig en respectvol. Samen leggen we het kopje voor het schietmasker. Hierbij hebben we alle tijd om rustig de goede plek te vinden: achter de ogen. De kip reageert niet op het schot: de hersenen zijn meteen verdoofd. Na een seconde begint het stuiptrekken. Dat betekent dat er geen signalen meer naar het ruggemerg gaan en de hersenen niet meer actief zijn. We stoppen de kip ondersteboven in de trechter en knippen de kop eraf met een takkenschaar of met een mes. De kip bloedt leeg en is een snelle pijnloze dood gestorven.

Nogmaals: het doodmaken van kippen blijft naar. Maar het is een onderdeel van vlees en eieren eten. Met deze methode geloven we dat de kip geen moment lijdt, en dat maakt het voor ons acceptabel. 

2 opmerkingen:

  1. Dit is echt heel respectvol zou je zeggen. Eet gewoon geen vlees en ei. Opgelost!

    BeantwoordenVerwijderen